Школа Румиля. Айвэ. Lirinki

Айвэ

Lírinki

Alatariello lírë

...Telporno kalpo endessë harnë, Altariel pella so larnë, halla ar ninquë; maltië lótínen rië finderyassë, haryanérë máryasse ngandë, ar lirnë. Ómaryo hloni eäner nimbë ar lissi wilyassë ringa ar poika:

Laurië lirnenyë lassion, tuitaner,
Súro nilirnë, olvar mí súyanë.
Anar Isil pella, Eäressë winga,
Ar Alda laurëa pell? Ilmarindë
Mí Eldamar Oilómi? nu nilli kallë
Ar Tiriondo Eldaiva rambar.
Yénissë andavë tuitanë lassi rámarië,
Pendar símen íre Falasta Eäri pella Eldanier.
A Lórien! Túla Hríve, Arë ulassëa, lusta;
Sírë hósira, lassi lantar kelunna.
A Lórien! Mi Entar anandavë marnenyë,
Ar elanar firula riesse qellë.
Nán, ai kiryon sí inyë liruva,
Man nin tuluva, arta palla Eär enkoluva.

Это перевод "Песни Галадриэли" из The Lord of the Rings, Книги II, Главы 8. "Farewell to Lorien":

...In the midst of the vessel sat Celeborn, and behind him stood Galadriel, tall and white; a circlet of golden flowers was in her hair, and in her hand she held a harp, and she sang. Sad and sweet was the sound of her voice in the cool clear air:

I sang of leaves, of leaves of gold, and leaves of gold there grew:
Of wind I sang, a wind there came and in the branches blew.
Beyond the Sun, beyond the Moon, the foam was on the Sea,
And by the strand of Ilmarin there grew a golden Tree.
Beneath the stars of Ever-eve in Eldamar it shone,
In Eldamar beside the walls of Elven Tirion.
There long the golden leaves have grown upon the branching years,
While here beyond the Sundering Seas now fall the Elven-tears.
O Lórien! The Winter comes, the bare and leafless Day;
The leaves are falling in the stream, the River flows away.
O Lórien! Too long I have dwelt upon this Hither Shore
And in a fading crown have twined the golden elanor.
But if of ships I now should sing, what ship would come to me,
What ship would bear me ever back across so wide a Sea?

Anwelírë

Namárië, a vanya kemen, formehellë,
tenn? oio alya, an símen nérë
hröassë nindë, titta, teren
nu Anar ar nu Tilion
anvanima Tinúviel i Lúhtien
uquetimavë lambinen firimaron.
Nán, ai ilya ilu rúkin? ëa,
fifírna, hehta
undumen? enwina ilkarna,
ananta karnië so — mára —
i lómë, ára, kemen, ëar,
an Lúhtien i lúmen ëan.

"e;Song of Parting" из Silmarillion гл. 19 ?Of Beren and Lúthien? p. 216 в переводе.

Then being now alone and upon the threshold of the final peril he made the Song of Parting, in praise of Lúthien and the lights of heaven; for he believed that he must now say farewell to both love and light. Of that song these words were part:

Farewell sweet earth and northern sky,
for ever blest, since here did lie
and here with lissom limbs did run
beneath the Moon, beneath the Sun,
Lúthien Tinúviel
more fair than mortal tongue can tell.
Though all to ruin fell the world
and were dissolved and backward hurled
unmade into the old abyss,
yet were its making good, for this —
the dusk, the dawn, the earth, the sea —
that Lúthien for a time should be.

Переводы на квэнья стихов Sirmal:

К Лутиэн

Quilma lómë kaita rómasset
Ar anta men sérë.
Nai koluva lë háya olórelya,
Valdenna únótië yénion.
Nai kenuvalyë olóressë Lestanórë,
Yassë ná oialë quildë.
Umimmë polë entulë,
Ar umimmë polë autë.
Silúmello minya nauvammë tenn´oio,
Nán sinta oirë nauva emmen.
Nán lá, – atano ná inyë,
Ar len kuilenya ná vë sinta olórë.
Ma nauva kuivelya?
Ná nyérë i renalyë ilyë...
Ar nin ná sara alassë –
Sina lómessë fúmelya tírë.

Тихо плечи укутала ночь,
И смахнула усталости след.
Пусть твой сон унесет тебя прочь,
В счастье прошлых бесчисленных лет.
Пусть приснится тебе Дориат,
Где царит мир и вечный покой.
Мы не можем вернуться назад,
Мы не в силах расстаться с тобой.
Мы отныне едины навек,
Только короток будет нам он.
Впрочем, нет – это я человек,
Для тебя моя жизнь – краткий сон.
Как проснуться тебе суждено?
Жаль, тебе не дано забывать...
Мне же горькое счастье дано –
Этой ночью твой сон охранять.

Landamar

Istalyë, tassë, eärë pella, kaita landa mar
Nas nessima ar vanya, ar larta an er quetta kuiven.
Avalyë marelyallo autan, ar sí erya vanyuvan,
Nán entuluvan, an melmenyo hendu
Laiquë nar lá ornéva lasset.
Lótelissen peler marir nin ettëa hresta pella,
Nantë írimë, nán elyë ná anírima, melda.
Alarénië nar latinar ambaréva vinya,
Ar hón kemenéva alassëa ná an eldar lelyar,
Nán indonya yo elyë. Ai, herinya!
Lalalyénen menel lala, ar enyë iqiustëa.
Linnuvan kenuvan ya lá istina —
Nán entuluvan ar koluvan len ilyë annar tana maro,
An melanyë elyë.

Ты знаешь, там, за морем, лежит целый мир.
Он юн и прекрасен, и ждет одного только слова,
Чтобы проснуться.
Ты не хочешь покидать свой дом, и я пойду один.
Но я вернусь, ведь у моей любви глаза
Зеленей, чем березовый лист.
На другом берегу ждут меня цветы и луга,
Они невообразимо прекрасны,
Но ты прекраснее, дорогая.
Безбрежны просторы нового мира,
И сердце земли радуется легкому шагу эльфов,
Но с тобой мое сердце.
Ах, госпожа моя!
Твой смех заставляет небеса улыбаться,
И я очарован.
Я отправлюсь в путь, чтобы увидеть неведомое –
Но вернусь и принесу тебе все дары этого мира,
Потому что люблю тебя.

Два Брата

– Отчего ты на море глядишь?
Путь на Запад для всех нас закрыт.

– Manna eärenna tíralye?
I tëa Númenna foina men.

– Я боюсь. Эта странная тишь
Лишь о гибели мне говорит.

– Rúkin an trastëa quilde sina
Queta nin i faire analelya.

– Но осада крепка, как скала,
Мы ж сильны и готовы к войне.

– Nán quilta tulunka ve ondo
Ar tuösse mínamme ohtan.

– Это так. Но мне чудится мгла,
И долина Ард Гален в огне.

– Násie. Mal lumbule kenanye,
Ar nande Ardava Kalina nárissen.

– Это просто усталость, мой друг,
Ты сражаешься в первых рядах.
Отдохни, съезди к брату на юг,
И исчезнут усталость и страх.

– I yernasse ná, nildonya,
An mahtalye mika i minyar.
A séra, vanya tornolyan? mi Hyarmen
Ar firuva i kaure ar i líve.

– Нет, в те земли не ступит нога,
Я ее не нарушу покой.

– Lá, lá vattuva tasse i telkonya
I quilmerya uvanye nuhte.

– Она все еще так дорога?

– An sí san melda len nas?

– Эта боль будет вечно со мной.
Но ты прав, помощь к нам не придет,
И за морем спасения нет.
Завтра выступим в новый поход,
И исчезнет сомнения след.

– Naike sina nauva nin tenn? oio.
Nán quettatyar anwe - lá men restuvante,
Ar lá ná varnasse eäri pella,
Ar nó, arinya pella, nalantuvamme,
Ar fifíruva quítasse sámatsen.

Wilar

A wilar háya indinyat
Enwilar or eäri luini, landar,
Wilwilar orwë lumborennar!

Yanna tultar lë, ondonya,
Yanna kanar lë, ondonya,
Ómar lírion enwinë
Súri-eärinen lindala?

Laitalindalë

Erya tauressë ornë,
Erya lassë lasselissen,
Erya kirya, i·rya londë
Ala hiruva ëarissen
Ëanyë sí, an i morna
Fëanyassë kálë tinta
Nwalya melmë yan i lómë
Antanë, arantë, findë.

Vanya vendë, vendë linda,
Hendu luin? ailindun
Nurtanen ar vanwa lindan
Laitalindalë, an indo
Tintanë uruita tinwë.

Erya tauressë ornë
Kaita hyarna, olbalissen
Erya lassë lassewintas
Hlapu súrinen, ar mistë
Lanta kiryan ondolissen
Kaita rákina i mornë
Hrestassë. I ringulinyat
Undumesset núrë lórin.

Nienellinen i pendar
Enkeluvan háiranórin,
Yassë káluvan i vinya
Hirien i tië elen
Kiryan utúvan i londë.

Nai hiruvanyë líri
Quentan inyar vinyë lóri,
An maruvan tassë oio
Pella híswa sindanóri,
Yassë, lórimar, i mórë
Túpa nisima i lónen
Tiruvanyë eleninnar,
Nillin tiruvanyë voro.

Lasselanta

Lasselanta lassequellëa
Vanta-lelya malinkollasse
Aldëonissen sa nende an
Lanta miste imík? olbassen,
Lilta liltale yo súre
Viltala i lassi hesse.
Lotiel i nilde lótion
Líra i túluva Heskil,
Mere kenien i lómesse
Isil kiryala lumborissen,
Ya antuva i olóri sen
Lairéva entulessëo.

Lasselanta lassequellëa
Quanta kelya sír? Endoresse,
Lilta-lelya penda rávasse,
Anta lassi nenin móresse:
Lassi ornion i nillëa
Nenissen ve lunti mallesse,
Kiryala i háya nórenna
Ëarissen pella ránesse —
Eressëa vanya lóna,
Yasse lassi úvar fire
Oiolairesse vorima:
Sin i síre quilda líra.

***

I lassi lantaner, liltaner
Tindë istilessë, —
Manyanta.
Yassë aldëonissen vantanen
Lírë lírala
Lómen vanima.

***

Miqili ar sai lómessë
Melmë tintaner indonyassë.
Nin melmë sina
Termaruva enyalinen.
Enyalan, enyalan.
Yassë néni ringë
Lantar ondolinnar
Wingala, wingala,
Tirien i hendu rilyan.
Ma itírienyë tassë?
Meranyë i ná alassë,
An alassëa ná inyë
Enyala, enyala.
Sina alassë vë nassë,
Sina alassë vë limpë
I sunkengwë. Ai! Vinya
Nin ná ar lë sina írë.

Ar tauressë nu aldar
I vantamme orontissen
Írë nin ná, nai anwa
Nauva nin melme sina.

Обсуждение


	Отзывы Архивов	Хранители Архивов